Emre Ezelli - Bir İki Delilik

Merhaba, ben Emre Ezelli. 22 Kasım 1986’da İzmir’de doğdum. İlkokuldayken rahmetli Süleyman Alasya’nın ön ayak olması ile Hürriyet Gazetesi Çocuk Kulübü'ne kayıt oldum. '93-'94 yılları arasında TÜBİTAK'tan aldığım resim ödülü, kalem ve kağıdı bende bir tutkuya dönüştürdü. Ortaokul ve lise hayatım İzmir’de devam etti, sonrasında Mimar Sinan Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi Heykel Bölümü'nü bitirdim. Şimdi ise bildiğiniz üzere üretim hayatıma hem sergilerim ile hem de oyun ve konsept tasarımlarımla devam etmekteyim. 

Bir akşam vakti tasarımlar��mı yaparken dinlediğim Sezen Aksu – İkili Delilik bestesini mırıldanırken aklıma fikir olarak konsept gelmişti, çocukluğumu düşünüp karalamaya başladım. Türkiye’ye dönünce geliştirip maketlerini yaptım.  

Konseptin temelinde çocukken sahip olduğum oyuncaklarım olsun istemiştim. Onları tekrar yaşatarak hayat bulmalarının gerekliliğini hissederek önce çizerek sonra da malzemeye dökerek boyutlandırdım. Tekrar çocukluğuma dönmek çok keyifliydi. 

Şöyle söyleyebilirim, tasarlamaktan ve üretmekten uzaklaşmıyorum, sürekli malzemenin içindeyim. Kısacası beslendiğimi düşünüyorum. 

Yurt içi ve yurt dışında olmak üzere toplamda dokuz karma, üç kişisel serginin Türkiye’de olanları ise Yolunda Gitmeyen Şeyler Var, Ütopya (Olmayan Yer) ve Bir İki Delilik. 

Genelde aynı anda birçok şey ile ilgilenirim, yolda yürürken bir şeyler yerken ya da bir şeyler izlerken... Aynı kitabı iki kere satın alıp yarım yarım okuduğumdan bahsetmiyorum bile. Yanımdan ayırmadığım defterime aklıma geldikçe bir şeyler karalarım sonra tekrar aklıma geldiğinde üzerinden geçerim.

Yaşamaktan ilham alıyorum diyebilirim, güzel bir gün gibisi yok. Eğer bir de güzel uyuduysam gerçekten çok keyifli oluyorum.

Var, genelde aynı kalemleri kullanmaya özen gösteririm. Başka kalemlerle pek çizemiyorum.

Eskiden daha şiddetliydi fakat baktım ki bu beni eleştirilere karşı tamamen ön yargılı ve korumacı yapıyor, kendime çeki düzen verdim. Şimdi eserlerimi ürettikten sonra biraz ara verip tekrar bakıyorum, bu da hatalarımı tecrübe etmemi sağlıyor.

Kesinlikle çok soru sormaları gerektiğini düşünüyorum, örneğin malzeme seçimimde ve fikir uygulamamda ince detaylara takılabiliyorum. Onların fark edilmesini çok isterim. 

Yaptığım işlerimde altını çizdiğim şey genellikle dikkatimi çeken bir konu ve veya bir başlık olabiliyor. Üstüne giderek çözmek yerine daha fazla soru sorarak kaos’u büyütmeyi seçiyorum haliyle bu da beni canlı ve meraklı tutuyor. 

Yaptığım işleri dünya izliyor, o yüzden gün içindeki özen ve stresimi kelimelerle ifade etmem zor. Genelde olduğum yerde bir şeyler karalar, okur ve veya sevdiğim arkadaşlarım ile vakit geçiririm. 

Klasik sanatçıların birçoğu fakat Bernini heykelleri bana çok büyüleyici geliyor, günümüz sanatçılarından da Koray Ariş, Azade Köker ve Tammam Azzam diyebilirim.

İzmir, kesinlikle dünyanın en medeni ve en güzel şehri. İzmir’i çok özlüyorum.